ေမြးရပ္ေျမအညာ သို႕ အလည္လာေရာက္ၾကသူ မိတ္ေဆြအေပါင္း စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းျဖင့္ ျပည့္စံုေအာင္ျမင္ႏုိင္ၾကပါေစ..... ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ)...

Thursday, June 3, 2010

အညာေျမမွ ယက္ကန္းခတ္သံ

အညာေျမမွ ယက္ကန္းခတ္သံေလးနဲ႕ ႏွဳတ္ခြန္းဆက္သပါရေစ။ ေမြးရပ္ေျမရြာသို႕ အလည္တစ္ေခါက္ ျပန္ျပီး ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ငယ္ေပါင္းေတြနဲ႕ တ၀ၾကီး စိတ္ရွိသေလာက္ မေနခဲ့ရေပမယ့္ ေပ်ာ္ရာကိုခြါျပီး ေတာ္သင့္ရာေနရာကို ျပန္ခဲ့ရလို႕ အလြမ္းေတြ တေပြ႕တပုိက္ၾကီးနဲ႕ မ်က္ႏွာညွိးေနတုန္းပါ။ အညာလက္ေဆာင္ေတြေတာ့ တေပြ႕တပုိက္ၾကီးနဲ႕ပါ။ အခု ယက္ကန္းခတ္သံေလးနဲ႕ႏွဳတ္ဆက္ပါတယ္။
.
က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ လက္ယက္ကန္းစင္ေတြ အိမ္ေပါက္စိ ရွိသေလာက္ပါ။ အခုေတာ့ တစ္ရြာလံုးမွ ႏွစ္ခု သံုးခုဘဲ ေတြ႕ပါေတာ့တယ္။ အညာခ်ည္ထည္ေလးေတြ ၀တ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ေနပူပူ က်န္းမာေရးနဲ႕ ညီညြတ္မွ်တေစေတာ့ လြမ္းမိသား။ အရင္တုန္းကေတာ့ အမွဳမဲ့ အမွတ္မဲ့ ေနခဲ့တာဆိုေတာ့ ခ်ည္ထည္တစ္ခု ရဘို႕ ခက္ရခက္ဆစ္ လုပ္ခဲ့ရတာကို သတိမထားမိ။ အခုေတာ့ အညာခ်ည္ထည္ေလးေတြ တန္ဘိုးထားမိလာေတာ့ တကူးတက ေမးျပီး ၀ါဂြမ္းမွ ခ်ည္ထည္အေခ်ာအထိ ဘယ္ေလာက္လက္၀င္ျပီး ယက္ခတ္ရတယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္။
.
ေယာက်ၤား စာမတတ္ေတာ့ အကန္း။ မိန္းမ ယက္ကန္းမတတ္ေတာ့ အက်ဳိးတဲ့။ ရြာမွ အေဒၚၾကီးက သူတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းက သံုးႏွဳန္းၾကတဲ့ စကားကို ဆိုပါတယ္။ မ်ဳိး၀ါေစ့ေလးေတြကို မိုးရြာတဲ့အခါ လယ္ေတာထဲမွာ ပက္က်ဲရပါတယ္။ အဆင္ေျပေျပမို႕၀ါအပင္ ရျပီး ၀ါသီးေလးေတြ ရျပီဆိုပါစို႕။ ရင့္မွည့္လာျပီဆိုရင္ ၀ါပြင့္ ေဖြးေဖြးေလးေတြအျဖစ္ ၾကည္ႏူးရျပီေပါ့။ ၀ါပြင့္ ေလးေတြ ကို ခူးဆြတ္ျပီး ေနလွန္း။ ျပီးေတာ့ ၀ါသန္႕။ ဆိုလိုတာက အပြင့္မလွဘူး။ အမွဳိက္ေရာေနတဲ့ ၀ါပြင့္ ေလးေတြကို ေရြးထုတ္ျပီး သန္႕တဲ့ ၀ါပြင့္ ေလးေတြကို ေရြးျခင္းပါ။
.
၀ါသန္႕ေလးေတြကို ၾကိတ္ရပါတယ္။ ၀ါၾကိတ္တယ္ဆိုတာက ပြင့္ဖတ္နဲ႕ ၀ါေစ့ကို ခြဲထုတ္ျခင္းပါ။ ရြာမွာေတာ့ ပြတ္လံုးႏွစ္ခုပါ လက္လွည့္ဘီးထဲ ၀ါပြင့္ကို ထိုးထည့္ျပီး အေစ့နဲ႕ ပြင့္ဖတ္ ခြဲထုတ္တာပါ။ ၀ါၾကိတ္ျပီးျပီ ဆိုရင္ ၀ါ ဖတ္ ရပါတယ္။ ၀ါဖတ္တယ္ ဆိုတာက ၀ါဂြမ္းေလးေတြကို ပိုျပီး ႏုညံ့ညက္ေညာသြားေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းပါ။ အဲဒီ ၀ါညက္ကုိ တဖတ္ျခင္းယူျပီး ဒုတ္တန္အေခ်ာေလးနဲ႕ လိပ္ယူရပါတယ္။ ဗုိင္းေတာင့္ လုပ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။


ရစ္ခံု အမ်ဳိးမ်ဳိး
.
ဗုိင္းေတာင့္လိပ္ကေလးေတြကို ေလလြင့္မသြားေအာင္ ေတာင္းေလးထဲမွာ ထည့္ျပီးဖိထားရပါတယ္။ ဗိုင္းေကာင္း ေက်ာက္ဖိ တဲ့ဗ်ာ။ ပိပိရိရိ ေသေသသပ္သပ္ ကေလး ေနတတ္ထုိင္တတ္ျခင္းကိုလည္း ဒီစကားနဲ႕ ခုိင္းႏွဳိင္းၾကတာေပါ့။ ဗိုင္းလိပ္ေတာင့္ ကေလးေတြကို ၀ါခ်ည္မွ်င္ျဖစ္ေအာင္ ရစ္ခံု ကေလးမွာ တစ္မွ်င္ျခင္း ရစ္ယူရပါတယ္။ ဗုိင္းငင္တယ္လို႕ ေခၚဆိုၾကတယ္။ ဗိုင္းငင္ျပီးရင္ ခ်ည္မွ်င္ရျပီ ဆိုပါစို႕။ အဲဒီခ်ည္မွ်င္ကို ျခားရစ္ရပါတယ္။ ခ်ည္ခင္ ရမယ္။ ခ်ည္ခင္ ကို လိုရာအေရာင္ဆိုး။ ေဆးဆိုးျပီး ခ်ည္စာနင္း။ ခ်ည္စာနင္းတယ္ဆိုတာ ေဆးဆိုးျပီး ခ်ည္ခင္ကို ေဆးသား၀င္သြားေအာင္ ခ်ည္ခင္ကို ထမင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႕ နယ္ျပီး ေျခဖ၀ါး နဲ႕အားထည့္ျပီး နင္းရပါတယ္။

အဖြားသီ ခ်ည္ခင္ ေနစဥ္ (အျပံဳးေလးနဲ႕ :)


ျပီးေတာ့ ေနလွန္း။ ခ်ည္စာသတ္။ ခ်ည္စာသတ္က ခ်ည္မွ်င္ေလးေတြကို တစ္ပင္ျခင္း ရွင္းသြားေအာင္ ခ်ည္စာသီး နဲ႕ ျခစ္ရပါတယ္။ အဲဒီ ရွင္းျပီးသား ခ်ည္မွ်င္ေလးေတြကိုမွ ေယာက္လံုးတြင္ ရစ္ယူရပါတယ္။ ရက္ေဖာက္တယ္လို႕ ေခၚတယ္။ ယက္ကန္းစင္ေပၚေရာက္ဖို႕ အဆင္သင့္ျပီ။ ၀ါဂြမ္းကေန ခ်ည္ထည္အေခ်ာအထိ တဆင့္ခ်င္း လုပ္ေဆာင္ရတာေတြက အမ်ားသား။ တခ်ဳိ႕အဆင့္ေတြက အညာအေခၚအေ၀ၚေတြနဲ႕ တေနရာနဲ႕တေနရာ အေခၚအေ၀ၚေတြ မတူကြဲျပားလို႕ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါတယ္။


အညာယက္ကန္းစင္ (အသံုး၀င္ပံုမ်ား.. ထမီလွန္းတယ္..ေရနံၾကီးအိုးထားတယ္..ထင္းေတြပံုထားတယ္..ေအးေက်ာ္ ဆိုတဲ့ နာမည္ေတာင္ပါလိုက္ေသး)

ခ်ည္ထည္အကြက္ဆန္း ပုဆိုးယက္ရန္ ျပင္ဆင္ထားတယ္တဲ့

အကြက္ဆန္းဆင္ ပုဆုိးကြက္ပံုေပၚေနျပီ။
.
ယက္ကန္းစင္.. ကြက္ဆန္းထြင္
ပ်ိဳ႕ေမာင္ၾကီး ကိုယ္ေယာင္ပြနဲ႕
အေတာ္လုိက္မယ့္အဆင္ ယဥ္သေလး..
ေပ်ာ္လုိက္တဲ့ခင္..ခင္ ေရ
အေတာ္လုိက္မယ့္အဆင္ ယဥ္သေလး။
.
လက္ခတ္သံ လက္ခတ္သံ
မေလး လက္ခတ္သံ
လက္ခတ္သံ လက္ခတ္သံ
ပ်ဳိေလးလက္ခတ္သံ
လက္ခတ္သံ ကၽြန္းဖုိသား
ေသာင္းတုိင္က ၾကားသေလး။
.
ေရွးစာဆိုၾကီးေတြ ေရးစပ္သီကုံး ဖြဲ႕ဆိုထားသည့္ မေလး လက္ခတ္သံ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းသံကလဲ နားထဲမွာ ၾကားေယာင္လာမိပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္ အ၀တ္အထည္ေတြကို အားမေပးဘဲ ျပည္ထြန္းျဖစ္ လက္ယက္ကန္း အဆင္အကြက္ေလးမ်ားကို အားေပး ၀တ္ဆင္ျပီး ၀ံသာႏု ရကၡိတ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓာတ္ကို ျမွင့္တင္ေပးထားတဲ့ သီခ်င္းစာသားေလးဆုိရင္လဲ မွားမည္မထင္ပါ။
.
တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ထဲမွာ အထည္တစ္ခုကို အလြယ္တကူ ၀ယ္ယူ၀တ္ဆင္ႏုိင္ပါလွ်က္ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီေလာက္ခက္ခက္ခဲခဲ လက္ရက္ထည္ေလးေတြကို အျမတ္တႏုိး တႏုိင္တပုိင္ ယက္လုပ္ျပီး ၀တ္ဆင္ ေနၾကေသးတာလဲလို႕ အေမးရွိရင္ က်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ အေျဖေကာင္းေကာင္း မေပးတတ္။ ေပးတတ္တဲ့ အေျဖကေတာ့ က်ဳပ္က ျမန္မာဗ်။ ျမန္မာ့ခ်ည္ထည္ေလးေတြကို တန္ဘိုးထားတယ္။ ျမတ္ႏုိးတယ္။ ျမန္မာ့ေက်းလက္ အႏုပညာကို ေလးစားတယ္။ ဂုဏ္ယူတယ္။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲတယ္လို႕ ဆိုခ်င္ဆို။ က်ဳပ္ကေတာ့ ေက်းလက္အေမြအႏွစ္မို႕ ေနာက္တစ္ေခါက္ ရြာျပန္ရင္ ယက္ကန္းခတ္သံေလးေတြ မၾကားရေတာ့မွာ ႏွေျမာမိသဗ်ာ။
.




.

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ)

10 comments:

SHWE ZIN U said...

ကိုမ်ဳိး ေရ

ျပန္လာၿပီေပါ႔ေနာ္ ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ လက္ေဆာင္ ေတြ လည္း ေပးအုန္းေလ စာေကာင္း ေလးေတြေမွ်ာ္ေနတယ္

အားလံုးေနေကာင္း အဆင္ေျပၾကတယ္ေနာ္

လင္႔ခ္ ေလးလည္း ယူသြားပါတယ္

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

Anonymous said...

အလြမ္းေတြတေပြ႕႔တပိုက္ၾကီးနဲ႕ မ်က္ႏွာညိုးေနတုန္းလား
စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ
ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ကိုယ္ဆိုေတာ့ ၾကာရင္ေမ့သြားမွာပါ
ေနပူပူမွာ ခ်ည္ထည္ေလး၀တ္ျပီးေလွ်ာက္လည္ လိုက္အံုးမယ္

ခင္တဲ့
seesein

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ကိုမိ်ဳးရုိက္လာတဲ့ vedioေလးၾကည့္ျပီးလြမ္းလိုက္တာ
ကိုမိ်ဳးရယ္..ကိုၾကီးေက်ာက္လဲ ရြာေတြေရာက္ရင္ ယကၠန္းဝင္ခတ္ၾကည့္တာပဲ၊ ဖ်င္ၾကမ္းတဘက္ေလးေတြေတာ့ ဝင္ခတ္လိုက္တာပဲ
ပုဆိုးေတာ့မခတ္တတ္ဘူး၊ ရုိးရာယကၠန္းစင္က ရွားသြားျပီ၊ စက္ယကၠၠန္းေတြပဲ က်န္ေတာ့တယ္၊ ႏြားစာစဉ္းခုံေလးပါ ရုိက္ျပထားေသး၊ ရန္ကုန္က အဲဒါ မျမင္ဘူးတဲ့သူေတြသိေအာင္ အသံနဲ႔ ရွင္းျပထားေလ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ အညာသားေတြကေတာ့ ျမင္ေနၾကဆိုေတာ့ ဘာေတြဆိုတာသိေပမဲ့ ေထာက္ၾကံ့ထက္ေဝးတဲ့ေနရာေတာင္မေရာက္ဖူးတဲ့ ရန္ကုန္သူစစ္စစ္ေတြက သိၾကမွာမဟုတ္ဘူး

Talkii said...

Thanks you for your video and post. It reminds me of my childhood days. I'm glad you've made it to the way back home and welcome back to robotic life. :) Those traditional "yat kan" jargons are very familiar with me as i was grown up around looms. But now, I can't name exactly what they are called and how they are used to produce a longyi or a blanket. Though there are many longyi industries nowadays, i still love to wear hand-made (or even home-made!) longyi proudly. However, the market is already ruined as china already colonised our traditions with their cheap and crappy products.

As you mentioned, it takes a lot of time to craft cotton into a beautiful longyi & blanket. So many workers prefer to follow a quicker way to make living for them; farming. Gradually, traditional yat kan and other traditions such as wooden crafts are disappearing from the market. We should put those traditions into endanger list just like trying to protect rare animal species for the sake of Burmese traditions.

I want to see Ghandi's video that he tried to encourage people to use home-made products instead of imported goods again. Oh your post truly inspires me. Thanks again. Cheers!

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

ကိုမ်ိဳးေရ
မဂၤလာပါ။
အညာကျပန္လာျပီး ဘယ္လုိျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ပါတယ္။

“ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ဘ၀ေတြပဲေလ။”

ပို႕စ္ကေတာ႕ သိပ္ကို ျမန္မာဆန္ျပီး အလြမ္းေျပရပါတယ္။
ကၽြန္မတို႕ျမန္မာျပည္မွာ အဲဒီလို အစကအဆံုး လက္နဲ႕လုပ္ရတဲ႕ပစၥည္းေတြက သိပ္ကို ေစ်းသက္သာတယ္။ ဒီတိုင္းျပည္မွာဆိုရင္ အလြန္ကိုေစ်းႀကီးတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက အဲဒီလိုရိုးရာယဥ္ေက်းမွဳမိရိုးဖလာလုပ္ငန္းေတြကို ဒီကတိုင္းျပည္ေတြမွာ တန္ဘိုးထားတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကလည္းေထာက္ပံ႔တယ္။

ျပီးေတာ႕မိရိုးဖလာလုပ္ငန္းေတြကို လူငယ္ေတြပညာတတ္ေတြကဆက္ခံျပီး ေခတ္နဲ႕ ညီေအာင္တီထြင္မွဳကိုေပါင္းစပ္တယ္။

ေနာက္ဆံုးပိုဒ္က “မန္မာ့ခ်ည္ထည္ေလးေတြကို တန္ဘိုးထားတယ္။ ျမတ္ႏုိးတယ္။ ျမန္မာ့ေက်းလက္ အႏုပညာကို ေလးစားတယ္။ ဂုဏ္ယူတယ္။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲတယ္လို႕ ဆိုခ်င္ဆို။ က်ဳပ္ကေတာ့ ေက်းလက္အေမြအႏွစ္မို႕ ေနာက္တစ္ေခါက္ ရြာျပန္ရင္ ယက္ကန္းခတ္သံေလးေတြ မၾကားရေတာ့မွာ ႏွေျမာမိသဗ်ာ။” ဆိုတာကိုဖတ္ရတာ တကယ္ကို ထပ္တူထပ္မ်ွခံစားရပါတယ္။

ဗီဒီယိုကိုပါရုိက္လာျပီးတင္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ေလးစားပါတယ္။

ေဗဒါမ (ရဲရဲေတာက္) said...

အညာက အညာသားေမာင္မ်ိဳး..

လာျပန္ဖတ္ရေသးတယ္.. အစခ်ီတံုးက ကြ်န္ေတာ္ဘာညာဆိုၿပီး ဟုတ္ေနပါရက္နဲ႕ ေအာက္ပိုဒ္လည္းေရာက္ေရာ ဘာျဖစ္လို႕ ` က်ဳပ္ `လို႕ ျဖစ္သြားရတာသတံုးေအ.. အဲေလာက္ တန္ရွင္ေတြ ျမင့္သြားေတာ့ ဖတ္ရတာ .. မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ေတြ ျဖန္းျဖန္းထသြားေလရဲ႕..။

ေအာ္ ေပ်ာ္ရာကို စြန္႕ခြာခဲ့ရသတဲ့လား ကိုမ်ိဳးေရ.. ႏုလံုးႏုတဲ့ ေဗဒါမ ေရးရင္း မ်က္ရည္ဝဲတယ္.. ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာ္တဲ့ေနရာကို ျပန္ရမလဲလို႕ပါ.. အႏွစ္ ၂၀ နည္းပါးပဲ..။ တကယ္ပါ လြမ္းလြန္းတယ္ ေမာင္မ်ိဳးေရ.. ေမြးရပ္ေျမဆိုတာ အေၾကာင္းေပါင္း မလွလို႕ ဘယ္ေလာက္ပဲအက်ည္းတန္ေနပါေစ မေဗဒါအတြက္ ခ်စ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေနမယ္လို႕ အျမဲယံုၾကည္ေနတယ္.. ကိုယ့္လူမ်ိဳး.. ကိုယ့္စကား အစရွိတဲ့အရပ္ဟာ မေဗဒါအတြက္ ေပ်ာ္စရာျဖစ္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ..။

ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိေလး ထည့္ေရးတာေကာင္းတယ္.. ပုိသေဘာေပါက္သြားတယ္.. စာေပဆိုတာ တေနရာတည္း မရပ္ေနေတာ့ အေၾကာင္းအရာလိုက္ ခိုင္းႏွိုင္းသံုးတာေတြက စိတ္ဝင္စားဖို႕ေကာင္းတယ္.. စာေပတန္ခိုး တြင္က်ယ္မႈေပါ့ေနာ္..။

အညာျပန္ၿပီး ကုန္ၾကမ္းေတြ ရွာခဲ့တဲ့ ေမာင္မ်ိဳးေရ စာေတြ ဖတ္ဖို႕ အားေမြးထားမယ္..။ မိသားစုေတြ ေပ်ာ္ရြင္ပါေစလို႕..။

ေမာင္မ်ိဳးေခၚေနတဲ့ ေဗဒါမ

ေလေျပေသြး said...

ျပန္လာျပီလားဗ်ိဳ႕...

ခေရညိဳ said...

ကိုမ်ိဳးေရ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့တယ္ထင္တယ္ေနာ္။ ဘယ္လိုေနမယ္ ဆိုတာကိုယ္ ခ်င္းစာပါတယ္ ယက္ကန္းအေၾကာင္းက ကိုယ္လည္းအညာသူဆိုေပမဲ့ အခုလိုအေသးစိပ္သိရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ စိတ္အဝင္စားဆုံးကေတာ့ အညာလက္ေဆာင္ေတြေတာ့ တေပြ႕တပုိက္ၾကီးနဲ႕ပါ ဆိုတာပဲ ဟဲဟဲ

slym said...

Visited and noted a new chapter in life brother. Expect to read serial travel articles.

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေတာ့ ကြယ္ေပ်ာက္သြားမွာပဲ။
မိသားစု စားဝတ္ေနေရးေၾကာင့္ ပိုအဆင္ေျပမယ့္ အလုပ္ေတြ ကူးေျပာင္းရင္းနဲ႔
ရိုးရာ လက္မႈေတြ တိမ္ေကာသြားမွာကို တကယ္ ႏွေမ်ာတယ္ဗ်ာ။ ဒါေတြကမွ ျမန္မာ ဆိုတာ ဘယ္လိုလဲ ျပနိင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြေပါ့