ပ်င္းေနၾကမွာ စိုးလို႕ ေရာက္တတ္ရာရာေလးနဲ႕ ဧည့္ခံပါ၏

သတိေမ့ေနၾကမွာ စိုးလို႕ သတိေပးအံုးမယ္။ ဒီေန႕ 11-11-2009 ( ၁၃၇၁ ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္) ေနာ္။ ဘာေန႕လဲ သိလား။
ဒီေန႕ဟာ အမ်ဳိးသားေန႕။
အမ်ဳိးကို ခ်စ္ပါ..

ကၽြန္ပညာေရးစနစ္ ရပ္ဆုိင္းပါ..လို႕ျမန္မာတစ္မ်ဳိးသားလံုး ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတဲ့ ေန႕ပါ။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အမ်ဳိးသားေန႕ဟူ၍ ေန႕တစ္ေန႕ကို သတ္မွတ္ရန္ 1921 ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာ 21 ရက္မွ 24 ရက္ (ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၈၃ ခုႏွစ္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၅ ရက္မွ ၈ ရက္အထိ) မႏၱေလးျမိဳ႕၌ က်င္းပေသာ ဂ်ီစီဘီေအ န၀မအၾကိမ္ေျမာက္ ကြန္ဖရင့္တြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါသည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ျမန္မာတို႕၏ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ျဖင့္ ကိုလိုနီပညာေရးအား ဆန္႕က်င္ခဲ့ေသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၈၂ ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္ေန႕ကို ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏ အမ်ဳိးသားေန႕အျဖစ္ သတ္မွတ္ရန္ ၁၉၂၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၇ ရက္ (ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၈၄ ခုႏွစ္ နယုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္) တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဂ်ဴဗလီေဟာ၌ က်င္းပေသာ ဂ်ီစီဘီေအ အထူးကြန္ဖရင့္က ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေပသည္။ အမ်ဳိးသားေန႕မွ စတင္ခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသား ေရးစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ လကၡဏာမ်ား မေပ်ာက္ပ်က္ေစျခင္းငွာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႕ အခမ္းအနားမ်ားကို က်င္းပေလ့ရွိသည္။ (သိမ့္..စီးပြားေရးတကၠသုိလ္၏ ေဆာင္းပါးမွ)။

အမ်ဳိးသားေန႕ ဆိုလို႕ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႕လဲ ရွိေနေတာ့ ထိုေန႕ႏွစ္ခုကို အမွတ္ မမွားေစခ်င္ပါ။ ဒီေန႕ က်ေရာက္တဲ့ အမ်ဳိးသားေန႕ဆိုတာ တစ္မ်ဳိးသားလံုးမွ "မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ျဖင့္ ႏုိင္ငံတည္တာ..ျမန္မာ" လို႕ ဂုဏ္ယူ၀င္ ့ၾကြားခဲ့ၾကတဲ့ေန႕ပါ။

"ဦးေလး.. ရန္ကုန္ေရာက္တုန္းေလး အမ်ိဳးသားျပတုိက္ကို သြားေလ့လာရေအာင္..

"အာ..မင္းဟာကလဲ.. အမ်ဳိးသမီးျပတုိက္ဆို ေတာ္ေသးကြယ္.. တဲ့...အညာေလသံနဲ႕ က်ေနာ့္ဦးေလး ရန္ကုန္ေရာက္တုန္း ေျပာခဲ့တာကို မွတ္မိေနပါေသးတယ္။

"ဒီမွာ ငါ့တူ.. ဒီ ဘုရင့္ေနာင္ အရုပ္ၾကီး လက္ပုိက္ျပီး ဟုိဘက္ေငးေနတာ ဘာျဖစ္လို႕လဲ သိလားတဲ့... အမ်ဳိးသားျပတုိက္ ေရွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ့ ဘုရင္ေနာင္ရုပ္ထုၾကီးကို ၾကည့္ျပီး က်ေနာ့္ကို ေမးပါတယ္..

"ဘယ္သိမွာလဲ ဦးေလး ရဲ႕...
"မွတ္ထားကြ... ဟုိဘက္ကို လက္ပုိက္ျပီး ေငးေနတာ..အဲဒီဘက္က ဘီယာဆိုင္ ရွိလို႕ကြ တဲ့...

"ဒီမွာ ငါ့တူ.. ဒီ လွည္းရယ္..ႏြားရုပ္ၾကီးနဲ႕ ႏြားစာခြက္ ရယ္..ေကာက္ရုိးေတြရယ္ကို ဘာျဖစ္လို႕ ဒီမွာ တကူးတက ျပထားတာလဲ သိလားတဲ့..

"ဘယ္သိမွာလဲ ဦးေလးရဲ႕..
"မသိရင္မွတ္ထား...စားစရာမရွိရင္ ဒီေကာက္ရုိးေတြကို လာတဲ့သူေတြကို ေကၽြးလို႕ရေအာင္ ျပထားတာတဲ့။
.......

အဲဒီ ဦးေလးေပါ့ဗ်ာ.. ေရႊတိဂံုဘုရားကို ရြာက လူေတြနဲ႕ လူလည္လုပ္ျပီး ဘုရားဖူးလုိက္ပို႕တာ။ ဘုရားအ၀င္၀လဲ ေရာက္ေရာ.... ဘုရားအ၀င္၀မွာ "ဖိနပ္မစီးရပါ။ အိတ္ျဖင့္ သယ္ယူပါ" လို႕ ေရးထားတာကို ဖတ္ျပီး...

"ဟ.. ေနၾကအံုးဟ... ဖိနပ္ကို ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္နဲ႕ သယ္ရမယ္တဲ့..ဒီအတုိင္းသယ္ယူလို႕ မရဘူးတဲ့..ငါလဲ..ပလတ္စတစ္အိတ္ေမ့ေနရစ္တယ္.. ဘုရားေပၚမတက္ၾကနဲ႕အံုး... ငါတည္းခုိတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းျပန္ျပီး အိတ္ယူလိုက္အံုးမယ္... ဆိုျပီး ရြာကလူေတြကို ဘုရား၀မွာ ထားခဲ့တာေလ။ က်ေနာ္တို႕ ရြာကလူေတြကလဲ တကယ္ကို ဦးေလးျပန္လာတဲ့ အထိ ေစာင့္ေနၾကတာ။ ဦးေလးတို႕က အဲဒီလို လူလည္တာ။

ဘုရားဖူးအျပီး ထမင္းစာလို႕ ထမင္းစာၾကမယ္ဆိုေတာ့... ထမင္းကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္မွ စားၾကဘို႕.. စားခ်င္တာကို ၀ယ္ခဲ့ၾကဘို႕ သူက ေျပာပါတယ္..

"အကိုၾကီး..ထမင္း အ၀စားမွာလား..ဘာနဲ႕ စားမွာလဲ..
"ေအး..ဒီကေန ထမင္းငါးပြဲ ၀ယ္သြားမယ္.. စားတာကေတာ့ လက္နဲ႕ စားမယ္..
"အုိေက.. ဆိုျပီး စားပြဲထုိးက ေအာ္ရင္း လွမ္းမွာတယ္..
"ဒီမွာ.. ထမင္း ပါဆယ္ ငါးပြဲရွိတယ္ ေဟ့..
"အာ... ပါဆယ္ေတြ ဘာေတြလုပ္မေနနဲ႕... ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္နဲ႕သာ ထည့္လို္က္။
.....
အညာေဒသအေၾကာင္းေတြ မအားေသးလို႕ မတင္ျဖစ္ေသးခင္ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္နဲ႕ တင္လိုက္တဲ့ပို႕စ္ပါ။ လာလည္တဲ့သူေတြ ပ်င္းေနမွာစိုးလို႕ ရွိတာေလးနဲ႕ ဧည့္ခံထားတာပါ။
.....
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုမ်ဳိး