ကဲ..ခရီးဆက္ၾကအံုးစို႕။ ရြာသစ္ၾကီးကေန ထြက္ျပီေနာ္။ အိပ္မေနၾကနဲ႕အံုး။ ကားလဲ ဆီျဖည့္ျပီးျပီ။ ဆက္ေမာင္းမယ္။
.
ရြာသစ္ၾကီး လြန္လာေတာ့ လမ္းတေလ်ာက္မွာ ရြာကေလးေတြ မွ ရြာသူရြာသားေတြ ေရအခက္အခဲ ရွိေနေသးပံုကို ေတြ႕ျမင္ၾကရမွာပါ။ ခ်ဳိးေရ၊ သံုးေရအတြက္ ေရကန္နဲ႕ ေရတြင္းေတြမွာ လူေတြ အစီအရီ။ ေရခ်ဳိးၾက၊ ေရခပ္ၾကနဲ႕ ေတြ႕ျမင္ၾကရမွာပါ။ ျပီးေတာ့ ငွက္ေပ်ာျခံ၊ ကြမ္းျခံေလးေတြ စျပီး ေတြ႕ရေတာ့တာပါပဲ။ ဒါဆို အထင္ကရ ေနရာတစ္ခုကို ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ။
.
စစ္ကိုင္းျမိဳ႕နယ္ရဲ႕ အစြန္ရြာ။ အစားအေသာက္မွာ နာမည္ၾကီးလွတဲ့ ေညာင္ပင္၀န္းရြာ။ မူးျမစ္ကမ္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ကမ္းေပၚက ရြာၾကီး။ မံုရြာ၊ မႏၱေလး ကားလမ္းရဲ႕ တ၀က္နီးပါးေလာက္မွာ ရွိတဲ့ ရြာၾကီးေပါ့။ ကားသမားေတြ၊ ခရီးသည္ေတြ ခရီးတစ္ေထာက္နားျပီး ထမင္းစားၾကတဲ့ အထင္ကရ ေနရာေပါ့။ ကဲ.. ထပ္ျပီး နားလိုက္ၾကအံုးစို႕။ ညီမေလး ႏွင္းေဟမာ ေျပာသလို ကိုမ်ဳိးက သူ႕အိမ္မွာ ထမင္းေကၽြးရမွာ စိုးလို႕ လမ္းမွာ အတင္းစားခုိင္းေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အညာအစားအေသာက္ ေကာင္းေကာင္းေလးေတြ ဒီမွာ ရေနလုိ႕ ေကၽြးမွာ။
.
ညေနလဲ ေစာင္းျပီးဆိုေတာ့ ညေနစာ တခါတည္း စားလုိက္ရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္။ စားလုိက္ၾကစို႕။ ထမင္းဆုိင္ၾကီး ေတြမွာ ထုိင္ျပီး အခန္႕သားစားခ်င္ရင္လဲ ရတယ္ေနာ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေခါင္းရြက္သည္ေလးေတြဆီကေန တစ္ခါျပင္၊ ႏွစ္ခါျပင္၊ အ၀စား။ အဆင္ေျပရာေပါ့။ ကိုမ်ဳိးကေတာ့ ေညာင္ပင္၀န္းေရာက္ရင္ ေခါင္းရြက္သည္ေလးေတြဆီက ဟုိအသည္ဆီက တစ္ခါျပင္၊ ေနာက္ တစ္သည္ဆီက တစ္ခါျပင္၊ အဲဒီလို စားျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ ႏြားနုိ႕ခဲေၾကာ္၊ ဆိတ္သားေၾကာ္၊ စာကေလးေၾကာ္၊ ခ်ဳိးေၾကာ္၊ ၾကက္ေၾကာ္အျပင္ ငွက္ေပ်ာသီးသည္ေတြဆိုတာလဲ ေပါမွေပါ။ ေညာင္ပင္၀န္းမွာ စားေသာက္ျပီးရင္ ေရွ႕ဆက္ၾကစို႕။
.
ေညာင္ပင္၀န္း ေဘးနားက မူးျမစ္တံတားကို ျဖတ္ေက်ာ္လိုက္တာနဲ႕ ေရွးေခတ္ဘုရင္မ်ား လက္ထက္က အာဇာနည္ျမင္းေကာင္းေတြ ထြက္ရွိဆက္သရာ ျမင္းမူျမိဳ႕နယ္ ထဲကို စ၀င္ပါျပီ။ ကဲ..ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေျပာၾကအံုးစို႕။ အေနာ္ရထာ ရဲ႕ သူရဲေကာင္းေတြ ရဲ႕ အရပ္။ ငေထြရူးတုိ႕ အရပ္။ က်န္စစ္သား (ျမင္းမူနယ္ အနီးက ပရိမၼရြာသား လို႕ ဆိုၾကတယ္)တို႕ နယ္ထဲကို ၀င္လာပါျပီ။ ျမင္းမူျမိဳ႕သို႕ မ၀င္ခင္အထိ ရြာငယ္ေလးေတြ ဆက္တုိက္ဆုိသလို ေတြ႕ရမွာပါ။
.
အၾကီးဆံုးကေတာ့ ထီးေဆာင္းရြာေပါ့။ အဲဒီ ထီးေဆာင္းရြာအေနာက္ဘက္မွာ မံုရြာ၊ မႏၱေလးကားလမ္းကို ဆက္ျပီး အရာေတာ္ အထိ ေဖာက္လုပ္ထားသည့္ အညာလမ္းရွိပါတယ္။ ဒီမွာလဲ ေဒြးလမ္းေနာ္။ တစ္လမ္းက အရာေတာ္ျမိဳ႕။ ေနာက္တစ္လမ္းက ျမင္းမူျမိဳ႕။ ကိုမ်ဳိးတုိ႕ ရြာက အဲဒီ ႏွစ္လမ္းမွ အရာေတာ္ဘက္ကို သြားတဲ့ အညာလမ္းကို လုိက္ၾကရမွာေနာ္။ ကိုမ်ဳိးတို႕ရြာအထိ ၁၀ မုိင္ေ၀းပါတယ္။ ဦးဆံုးေတြ႕ရမယ့္ရြာက ထီးေဆာင္းရြာ၊ ကန္ေတာ္ရြာ (ကန္ေတာ္မင္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္၏ ရြာ)၊ ဆပၸ်ာက်င္းရြာ (သဲဆပ္ျပာေတြထြက္တဲ့ ရြာမို႕လို႕ ဆပၸ်ာက်င္းရြာ)၊ ျပီးရင္ေတာ့ ကိုမ်ဳိးရဲ႕ ဇာတိေျမ၊ မင္းကြန္းတိပိဋကဓရဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱအရွင္၀ံသပါလာလကၤာရ ႏွင့္ ဒိပိဋကဓရဆရာေတာ္ အရွင္ပညာသိရိလကၤာရ တို႕၏ ဇာတိခ်က္ေၾကြ (ကြက္ကြင္းရြာ) ကို ေရာက္ရွိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။ ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါး၏ ေထရုပၸတၱိကို ဆက္လက္ေရးဘို႕ စိတ္ကူးရွိပါသည္။
.
မိုးလဲခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ကိုမ်ဳိးတို႕အိမ္မွာ ညအိပ္ၾက။ ညစာကိုေတာ့ ေညာင္ပင္၀န္းက အ၀စားခဲ့ၾကမွာမို႕ အစာမေၾကမွာစိုးလို႕ မေကၽြးလိုေတာ့။ မနက္အိပ္ယာထရင္ေတာ့ ရြာရဲ႕ရုိးရာလက္ရာ သရက္သီးကုလားတည္ နဲ႕ ေျမပဲေၾကာ္ ရယ္၊ ရြာအေခၚ မတ္ပဲေၾကာ္ေလးရယ္၊ ေရေႏြးၾကမ္းရယ္၊ ထမင္းဆီဆမ္း ပူပူေလးရယ္ ေကၽြးမယ္ေနာ္။ အခုေတာ့ အိပ္ၾက၊ အိပ္ၾက။ ကိုမ်ဳိးတို႕ အိမ္က ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ပုဆိုးေလးေတြ၊ ပါတာေလးေတြ ျခံဳျပီး ေကြးၾက။ အညာေလက ညပုိင္းက်ရင္ ပိုေအးတယ္။ မနက္စာ စားျပီးရင္ ျမင္းမူျမိဳ႕၊ မံုရြာျမိဳ႕တုိ႕ကို လုိက္ပို႕ေပးမယ္။
.
သက္ၾကီးစကား သက္ငယ္ၾကား
.
ကိုမ်ဳိးတို႕ ရြာကို ဘာျဖစ္လို႕ ကြက္ကြင္းလို႕ နာမည္ေပးခဲ့ၾကတာလဲ။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ကြက္ကြင္းဆိုတာနဲ႕ ကြက္ျပီး ကြင္းခဲ့လို႕ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြက္ကြင္းလို႕ အဆိုရွိခဲ့တာ။ ကြက္ျပီး ကြင္းသြားရမယ္လို႕ ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ အဲဒါဆို ဘယ္သူက ကြက္ျပီးကြင္းခဲ့တာလဲ။ က်ေနာ္တုိ႕ ငယ္ငယ္ကအဘုိးေတြရဲ႕ ညအိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္ထဲက ပရိမၼရြာသား ေမာင္က်န္စစ္မင္းေပါ့။
.
ရြာစဥ္ အလို္က္ သြားလုိက္ၾကရေအာင္။ ျမင္းမူကေန က်န္းစစ္သားမင္း အား အာဇာနည္ ျမင္းေကာင္းတစ္ေကာင္ ကို လက္ေဆာင္ပဏာ ဆက္သလိုိက္လို႕ ဒီနားပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့္လည္ျပီး ေျခဆန္႕ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုးေရာက္တဲ့ ရြာကို ထီးေဆာင္းရြာလို႕ အမည္တြင္ေစ။ ဒီရြာသူ ရြာသားေတြ ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္အား ေရႊထီးေဆာင္းျပီး ၾကိဳဆိုေတာ္မူတယ္။ ရန္ျငိမ္းေအးေတာ္မူလို႕ အခုထီးေဆာင္းရြာမွာ ရန္ျငိမ္းေအးေစတီတစ္ဆူ တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ပါတယ္။
.
ထီးေဆာင္းရြာ၏ အေနာက္ဘက္နားမွာ ပဲကူရြာ (1910 ခုႏွစ္ ေလာက္က ျဗိတိသွ် အစိုးရကို ေတာ္လွန္ တုိက္ခုိက္ခဲ့လို႕ ေနာက္ဆံုး ၾကိဳးစင္ေပၚမွာ တုိင္းျပည္ အတြက္ အသက္ေပးသြား သူ မင္းေလာင္းေမာင္သန္႕ ) ၏ရြာ။ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမူးခ်ဳပ္ ဦးသန္႕ ကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ က်န္စစ္သားမင္း လွည့္လည္စဥ္ ပဲေကာက္သမေလးေတြ ေနပူက်ဲက်ဲမွာ ပဲေကာက္ေနတာေတြ႕လို႕၀င္ျပီး ကူေကာက္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီရြာကို ပဲကူရြာ။
.
အဲဒီမွာ ခဏ ပဲကူေကာက္ျပီးေျမာက္ဘက္နား ေရာက္ေတာ့ ေရကန္ၾကီးတစ္ကန္ကို ေတြ႕ေတာ္မူပါတယ္။ စီးေတာ္ျမင္းအား သစ္ပင္ရိပ္မွာ ခဏထား၊ ေရတုိက္၊ က်န္စစ္သားလဲ အေမာေျပ နားေနစဥ္ အရိႏၵမာလွံေတာ္ဟာ ေျမေပၚမွာ စိုက္ထားပါလွ်က္ ခဏခဏ လဲက်ေတာ္မူလို႕ ျပန္လည္စိုက္ရင္း၊ ၾကိမ္ဖန္မ်ားလာေတာ့ က်န္စစ္သားလဲ စိတ္မရွည္ျဖစ္ျပီး လွံေတာ္ကို လႊတ္ပစ္လိုက္ရာ ျခံဳ၏ေနာက္ကြယ္တြင္ က်န္စစ္သားအား လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ရန္ အခြင့္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနၾကသည့္ ရန္သူငါးေယာက္အား ထိမွန္ျပီး ငါးေယာက္စလံုး လဲက်မသြားဘဲ အျပြတ္လိုက္ လွံသြားမိျပီး အသက္ဆံုးရွဳံးေတာ္မူခဲ့ရပါတယ္။ ေအာ္..လွံေတာ္လဲ ထူးဆန္းေလစြ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ အကုသိုလ္ အျဖစ္ဆိုးကို ေနာင္လာ ေနာက္သားတို႕ မျဖစ္ ေစရစ္ေလေအာင္ ဘုရား တည္ေတာ္မူမယ္။ မလဲျပြတ္ဘုရားလို႕ အမည္တြင္ေစ။
.
အဲဒီ မလဲျပြတ္ဘုရား က ထီးေဆာင္းရြာနဲ႕ ကန္ေတာ္ရြာၾကားမွာ ရွိပါတယ္။ (ေရွးေခတ္ေက်ာင္စာ အခုိင္အမာနဲ႕ တည္ရွိခဲ့တဲ့ ဘုရားပါ)။ ဒီကန္ေတာ္ၾကီးနားက ရြာကိုလဲ ကန္ေတာ္ရြာလို႕ အမည္တြင္ေစ။ ကန္ေတာ္မင္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္၏ ေက်ာင္းေတာ္မွာလည္း ထိုကန္ၾကီး၏ ေဘးနားတြင္ ကပ္လွ်က္ တည္ရွိပါသည္။
.
ရန္သူေတြေျခရာခံမိလို႕ ဘုရားတည္အျပီး စိတ္မသက္ရာျဖစ္ကာ၊ စီးေတာ္ျမင္းျဖင့္ သြားစဥ္ ခရီးပန္းလာျပီး ခဏနားေတာ္မူဘို႕ အခြင့္သာခုိက္ ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ္မူစဥ္မွာ ရြာတစ္ရြာကို ေက်ာ္လြန္သြားမိတာ သတိထားမိေတာ္မူတယ္။ အဲဒီလို မ်က္ႏွာေတာ္လွည့္ျပီး ျပန္လည္ၾကည့္မိသည့္ အရပ္ကို မ်က္ႏွာလွည့္ကြင္း လို႕ သမုတ္ျပီး ကြက္ျပီးက်န္ခဲ့တဲ့ ရြာကိုေတာ့ ကြက္ကြင္းရြာ လို႕ အမည္သမုတ္ခဲ့ပါတယ္။
.
ရန္သူကေနာက္ကလုိက္လို႕ ကမန္းကရမ္း ေျပးလႊားစဥ္ ကြက္ျပီးကြင္း ခဲ့လို႕ ကြက္ကြင္းရြာလုိ႕ အမည္တြင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြက္ကြင္းကေန အေရွ႕ဘက္ဆက္လုိက္ေတာ့ မူးျမစ္ကမ္းမွာ ခုန္ခ်ျပီး ျမင္းေရာ လူပါ ရန္သူ႕လက္က လြတ္ေအာင္ ကူခတ္ခဲ့ရလို႕ အဲဒီအနားက ရြာကိုေတာ့ ခုန္ခ်ဆိပ္ရြာ (ယခု ဂံုညွင္းဆိပ္ရြာ) လို႕ အမည္ေတြ တြင္ခဲ့ေၾကာင္းပါဗ်ား။
ရန္သူကေနာက္ကလုိက္လို႕ ကမန္းကရမ္း ေျပးလႊားစဥ္ ကြက္ျပီးကြင္း ခဲ့လို႕ ကြက္ကြင္းရြာလုိ႕ အမည္တြင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြက္ကြင္းကေန အေရွ႕ဘက္ဆက္လုိက္ေတာ့ မူးျမစ္ကမ္းမွာ ခုန္ခ်ျပီး ျမင္းေရာ လူပါ ရန္သူ႕လက္က လြတ္ေအာင္ ကူခတ္ခဲ့ရလို႕ အဲဒီအနားက ရြာကိုေတာ့ ခုန္ခ်ဆိပ္ရြာ (ယခု ဂံုညွင္းဆိပ္ရြာ) လို႕ အမည္ေတြ တြင္ခဲ့ေၾကာင္းပါဗ်ား။
ေမေမေရ..ထမင္းမ်ားမ်ား (အညာဟင္းမ်ားမ်ား) ခ်က္ထားေနာ္။ လုိက္လာတဲ့သူေတြက အမ်ားသားဗ်။ မနက္ဖန္က်ရင္ ျမင္းမူ နဲ႕ မံုရြာ သို႕ လုိက္ပို႕ေပးပါအံုးမယ္။
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ)
12 comments:
ရြာေလးက စနစ္တက်နဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိလိုက္တာ။ နာမည္မွည့္ထားတာေတြက စိတ္၀င္စားစရာပဲေနာ္။ ကိုမ်ိဳးတုိ႔အိမ္မွာ ညစာ မစားရလည္းရပါတယ္။ ခရီးပန္းလာေတာ့ ေရခ်ိဳးခ်င္သားဗ်။ ကြပ္ပစ္ေပၚလွဲရင္း ၾကယ္စံုတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ ၾကယ္ေတြ ေရၾကည့္ဦးမယ္ဗ်ာ။ ကိုမ်ိဳးအိပ္ခ်င္အိပ္ေတာ့
အကိုေရ ... ရြာေလးကို ေျမပံုေလးမွာ ျမင္ေနရၿပီေနာ္။ း)
အကို႔အေမကိုေျပာထားအံုး ထမင္းစားၿပီးရင္ အခ်ိဳတည္းဖုိ႔ ကေရကရာေလး ထိုးထားပါလို႔။ း)
ညီမ အညာသြားလည္တုန္းက ထမင္းစားၿပီးရင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ကေရကရာကို လုပ္ေကၽြးတာ။ ေမြးၿပီး ခ်ိဳေနတာပဲ။ စားလို႔လည္း အရမး္ေကာင္းတယ္။ အကိုေျပာမွ အညာကိုေတာင္ လြမ္းသြားၿပီ။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
လြမ္းေအာင္ဖန္ဆိုတာ ဒာမ်ိုးထင္ပာရဲ့ :) ဆက္ဦးမယ္ဆိုပာလား။ ဘုရားဘုရား။ အညွာလြယ္ပာတယ္ဆို မ်က္လံုးထဲပာှေအာင္က ေရးတတ္ေသး။ ကိုမ်ိုးကေတာ့ နွိပ္စက္ျပီ။
စကားမစပ္။ ထမင္းဆီဆမ္း လို့ ေပာင္းသလားလို့။
ကိုမ်ဳိးေရ...ညဘက္အိပ္တဲ႔အခါ ေယာက်ၤားေလးေတြက ပါလာတဲ႔ ပုဆိုးျခံဳလို႔ရေပမယ္႔ မိန္းေကလးေတြက ထမီျခဳံရမွာလား ... အဲလိုေတာ႔ လုပ္နဲ႔ေလ အညာဖ်င္ေစာင္ေလးတစ္ထည္စီေတာ႔ ေပးမွေပါ႔ းD
အဲ .... အျပင္မွာပုဆိုးျခံဳျပီးေကြးေနတဲ႔သူေတြဂရုစိုက္ေနာ္ ...
ကိုမ်ဳိးတို႔အိမ္မွာေမြးထားတဲ႔ ေခြးေတြက တအားဆိုးတယ္တဲ႔ ... ခစ္ ခစ္
ကိုမ်ဳိးတို႔ရြာေလးက သာယာလိုက္တာ တိပိဋကဓရဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးမ်ားၾကီး ဇာတိခ်က္ျမွဳပ္ရာရြာေလးက ထူးျခားျမင္႔ျမတ္လွပါတယ္
ကိုမ်ဳိးလည္း သာသနာေဘာင္၀င္မယ္ဆိုရင္ ႏွင္း ပစၥည္းေလးပါး ဒါယိကာမလုပ္ပါရေစ .... းD
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ကိုမ်ိဳးေရ...
အညာဟင္းနဲ ့ေတာ့ ထမင္းျမိန္ေတာ့မွာဘဲ...
ကိုမ်ဳိးေရ
ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုက အေရးအသား အေတာ္ေကာင္းတာပဲ။ ကိုမ်ဳိးက စာေရးဆရာ မဟုတ္ဘူးသာဆိုတာ၊ ဒီပို႔စ္ ဖတ္လိုက္ရတာ အညာကို ေရာက္သြားသလိုပါပဲ။ အခါအခြင့္သင့္ရင္ေတာ့ ကိုမ်ဳိးတို႔ရြာကို လိုက္လည္ဦးမယ္ေနာ္။
အင္း.... ကြက္ကြင္းရြာသားမို႔ထင္တယ္.... ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေအာင္ေရးတတ္သကိုး......
မုံရြာသူေလးလား။ အယ္ ဟုတ္ပါဘူး။ မုံရြာသားေလးလားဗ်။ အစ္ကိုတုိ႔စကၤာပူမွာ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း မုံရြာသူတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အရမ္းေခ်ာတာပဲ။ သူနာမည္က ႏြယ္နီ၀င္း တဲ့၊ စာလဲ အရမ္းေတာ္မွာပဲ။ အကိုသိမယ္ထင္တယ္ေနာ္။ နယ္သူခ်င္းေတြေလ။ ကိုမ်ုိးအိမ္ကုိေတာ့ မလိုက္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ကိုမ်ဳိးအိမ္မွာ ေကၽြးရေမြးရနဲ႕ ဒုကၡမ်ားလို႔ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းအိမ္သြားတည္းလိုက္မယ္။ ဟီဟီး ေခၚမလားမသိဘူးဗ်ာ။
အေဖၚေကာင္းတုန္း ကိုမ်ိဳးတို႔ရြာလိုက္ သြားမွပဲ..
ဲျမင္းမူမေရာက္တာလဲၾကာျပီ.. ျမင္းမူေဈးနားက ဆရာမ ေဒၚခင္မ်ိဳးၾကင္က အကို႔ ဂ်ီးေတာ္ၾကီး
ကိုမ်ိဳးေရ
မဂၤလာပါ။
တစ္ခါမွ မသိဘူးတဲ႕ အေႀကာင္းအရာေတြကို အႏုစိတ္မိတ္ဆက္ေပးထားတာ သိပ္ကိုစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။
တကယ္ကို အညာသားတစ္ေယာက္က လမ္းျပေနတဲ႕ အတိုင္းပါပဲ။ ရိုးရိုးသားသား နဲ႕ ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္ ဟာသလည္းေျမာက္တယ္။
ဒီပို႕စ္က စဲြတယ္ေနာ္။
ခြက္ခြင္းဆိုတဲ့ ရြာကေလးလည္း ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ေက်းဇူးနဲ႔ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းပဲ လန္ထြက္လာတယ္ေနာ္..ေနာက္ခ်ီးနဲ႔ အိုင္ဗြက္အလယ္ကေန ကတၱရာလမ္းေတာင္ျဖစ္သြားဘီ
ေဆးရုံနဲ႔ ၊ အထက္တန္းေက်ာင္း (ခြဲ)နဲ႔။
ျမန္မာျပည္က ေဒသတစ္ခုဟာ သကၤန္းႀကီးႀကီး နဲ့ ေဘာင္းဘီႀကီးႀကီးထြက္ရင္ ၀ုန္းကနဲ ဖြံ႔ျဖိဳးေတာ့တာပါဘဲ
ဆရာေတာ္ရဲ႔ ေက်းဇူးတရားကေတာ့ တစ္နယ္လံုးအေပၚမွာ ႀကီးမားလွပါတယ္
ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ရြာကေလးေတြအတြက္လည္း မ်ားစြာ အေထာက္အကူျဖစ္ေစခဲ့တယ္
က်ေနာ္အေဖက ပဲကူ ကပါ။အေဖရဲ႕အဖိုးက ေမာင္သန္႕ရဲ႕ညာလက္ရံုး ဦးကံပြင္ပါ။ဦးကံပြင္႔ကို ၾကိုးမေပးမွီ လသားအရြယ္သမီးမေဖါ (က်ေနာ္အဖြား)ကိုေတြ႕ခြင္႕ေတာင္းေတာ႕ အေစာင္ေရွာင္႔နဲ႕ရြာၿပန္ၿပီး ေတြ႕ခြင္ရတယ္။ေနာက္အဖြားကို ရန္ကုန္အေရးပိုင္းတေယာက္အိမ္မွာ ေခၚထားတယ္။အရြယ္ေရာက္လာလို႕အိမ္ေထာင္ၿပုဖို႕လူ
ၾကီးေတြက စီစဥ္ေတာ႕မွၿပန္ခြင္ရတယ္။
Post a Comment